Welkom in Suriname
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Robert
20 Januari 2009 | Suriname, Paramaribo
Welkom in Suriname
Zoals Marlene al aankondigde is aan mij de eer om mijn belevenissen tijdens 2 weken Suriname neer te schrijven. Ondertussen zit ik weer ‘gewoon ’ bij de houtkachel, in een kaal Nederland, thuis. Wat gelijk al opvalt thuis is dat het buiten zo rustig is. In Suriname is er altijd geluid op de achtergrond: ’s nachts kwakende kikkers, vogeltjes, insecten, overdag Caribische muziek op straat in de bussen en uit auto’s… en opvallend vaak hetzelfde deuntje (August town- Duane Stephenson). Het was een hele leuke vakantie voor mij, die ik voor het eerst buiten Europa heb doorgebracht.
De reis, meer dan 8 uur heen en terug, verliep voorspoedig en bij aankomst had ik ineens weer 4 uur extra tijd erbij. Tijdens de taxirit vanuit Zanderij naar Paramaribo (3 kwartier) werd het inderdaad van het ene op het andere moment pikdonker. Nog wel even gezien dat het een compleet ander land is dan ons Nederland: groen, ruime percelen, gevarieerde huisjes van een klein houten krot tot een nieuw stenen woning, veel mensen op straat, rijden aan de linkerkant en palmbomen, palmbomen en nog eens palmbomen.
Het appartement van Marlene en Robert is leuk en ik raakte na de eerste nacht al gewend aan de huisgekko die schichtig langs de wand sprintte.
De volgende dag, zondag 4 januari, was er een vroege Nieuwjaarswandeling over de ‘bosjesbrug’ (een duur initiatief van Wijdenbosch):
5 km lopen of 10 km hardlopen. Ruim 5500 mensen deden mee, zodat ik al een aardig beeld kreeg van de vele inwoners van Paramaribo en omstreken en werkelijk waar: het is inderdaad een smeltkroes van Javanen, Creolen, Hindoestanen, Chinezen, Portugezen, Afrikanen en misschien nog wel meer bevolkingsgroepen. Veel verschillende mensen met veel verschillende haarstijlen van rasta look tot steil met ingezette krulspelden. Ook maakte ik kennis met een mindere kant van Suriname: vuilnis langs de kant van de weg en dan niet eens in een vuilniszak en (loslopende) honden, die gelukkig alleen maar blaffen..... We werden in busjes naar de overkant van de Surinamerivier (2,5 km breed) gebracht naar Meerzorg in het district Commewijne en moesten 5 km terug lopen. Al snel begon het te regenen, maar het is nu de kleine regentijd en dan gebeurt dat. Na de wandeltocht Fort Zeelandia bezocht waar een stuk donkere geschiedenis van Suriname te vinden is. Lunchen bij het Vat, HET terras van de stad, waar ook veel toeristen aanschuiven.
Maandag werden we vroeg opgehaald voor een tripje naar het binnenland. Met chauffeur en kok via de Bauxietweg naar de voet van de Brownsberg. Van daaruit omhoog, een stoere tocht in een jeep, rondgewandeld met een gids in het bos naar een uitzichtpunt op het Brokopondomeer met daarna een afdaling naar de Leo waterval. Door de aanleg van het meer zijn voormalige marrondorpen onder water komen te liggen en moesten de bewoners (bosnegers) gedwongen verhuizen naar transmigratiedorpen.
Helaas weer kennis gemaakt met de regen en die viel met bakken. Een foto van de waterval is er hierdoor niet gemaakt om de camera te beschermen. In zwempak onder de waterval staan was ook niet meer nodig. Wat afgedaald was, moest nu weer beklommen worden, maar ik hield stand! Een maaltijd in een kamp, waar Marlene een patiënt tegenkwam, Amerikaanse Andrew, die onderzoek doet naar apen en bomen en al enige tijd in dit kamp verblijft. In de jeep weer de Brownsberg afgedaald en verder met het busje naar Atjoni, waar de weg ophoudt te bestaan en we verder gingen in een smal motorbootje op weg naar het vakantie eiland Isadou, gerund door 2 Marron families, waar we 2 nachten zouden slapen. In mooie pina hutjes met daken van gedroogde palmbladeren, onder de klamboe met licht van de (stinkende) olielamp en een generator voor het licht in de open keuken. We keken uit op een mooie sulla (stroomversnelling) en hebben daar 2 mooie dagen gehad met een boswandeling met gids die de weg zo nu en dan wat vrij kapte, een bezoek aan Jaw Jaw, een marrondorp waar de mannen jagen op vlees en de vrouwen de (af)was doen in de rivier, de vis schoon maken en dit aan hun dochters leren. Een school bezocht, waar het lesmateriaal nog primitief is en waar de kerstslingers en de nieuwjaarswensen nog op de borden stonden. Dat is ook heel raar om te lezen bij 30 graden. ‘s Avonds kaaimannen gespot in het pikkedonker langs de kanten van de rivier, waar Robert en de gids zwaaiden met zaklampen en er inderdaad 3
(ogen van) kaaimannen te zien waren. (In de Paramaribo Zoo zag ik enkele dagen later een hele kaaiman). Ook was er de volgende dag tijd om wat aan de waterkant te poedelen en toen moesten we dezelfde weg weer terug: in de boot en 5 uur hobbelen over de Bauxietweg. Robert was niet fit maar heeft het overleefd!
De volgende dag bijkomen en een bezoekje gebracht aan de praktijk waar Marlene en Roberts stage lopen.
Vrijdag Paramaribo op de fiets bekeken: de centrale markt waar groente, kruiden, vis en van alles en nog wat in hoopjes ligt uitgestald. Je koopt dus een hoopje mango’s, een hoopje tomaten of een hoopje bananen. Kilometers kouseband en veel hectische taferelen. ’s Avonds voor George en Anton gekookt, chili concarne met (op vezoek van Marlene) meegebrachte zakjes Knorr uit Nederland om de kip wat op te leuken, want die komt ze de neus uit!
Zaterdag was er een stagedag voor Marlene en Robert, maar een uitje voor mij. De praktijk had met de diëtiste een gezonde beweegdag voor zo’n 25 patiënten georganiseerd in de buurt van de Colakreek (waar het water dus echt de kleur van Cola heeft!). In busjes er naar toe (45 km), daarna koffie met een gezonde mueslibol, een warming-up met daarna beweegspelletjes, een gezonde warme maaltijd, waterspelletjes en genieten van de zon!! Kortom: een prachtige dag, met leuke gesprekken met Nederlandse Surinamers (op bezoek bij familie) en Surinaamse Surinamers! De volgende dag hoorde ik ‘hee Christine’ over straat roepen, helemaal verbaasd, maar een bekende van het uitstapje!!
Zondag hebben we ’s middags op een terrasje gezeten en maandag had ik zelf een tripje geboekt in een boot langs de voormalige en nog bestaande plantages: heerlijk zitten en turen over het water, lekker lunchen op een plantage, in de hangmat uitbuiken en weer in de boot. Fort Nieuw Amsterdam bezocht tussen de bedrijven door, voor de historische informatie.
De dag erna bij George en Anton op bezoek geweest in hun paradijsje met (warme) douche en zwembad.
De dagen erop waren weer vakantiedagen voor Marlene en Robert en hebben we gefietst (30 km langs de Commewijne en Surinamerivier), de Zoo bezocht, de centrale markt nog een keer (was een paar dagen dicht: ontsmet, maar ik zag toch nog wel wat zwarte dingen wegschieten toen ik in de kruidenzakjes plukte). En toen was het ook al snel weer zaterdag de 17de, de dag van vertrek! Nog extra genoten van het mooie weer, samen geluncht en de koffer met extra troep weer ingepakt (o.a. de beker gemaakt van hout van de bitterhout boom, waar water in moet om te laten trekken en opdrinken: helpt tegen kwalen, ik geloof het allemaal!). Heb ik enge dieren gezien: nee, alleen in de dierentuin. Wel allemaal vergrootte exemplaren van een sprinkhaan, een pad, een vlinder, een libelle, een hagedis, een gekko, de vinnen van enkele rivierdolfijnen…… een uitgebroken aapje en heel veel mooie bloemen. In de jungle werd me zelfs een hele grote tak met papagaaibloemen aangeboden door de gids, die staat nu nog bij Marlene.
Kortom: een geweldige vakantie en veel dank aan Marlene en Robert voor hun gastvrijheid en hun inzet om mij een stukje van hun leefwereld van de afgelopen 4 maanden te laten zien! Thuisgekomen bleek dat Meint en Sophie niet omgekomen waren van de honger, het huis(houden) er nog prima bij lag en ik dus best vaker eens weg kan!
Groetjes, Christine
Zoals Marlene al aankondigde is aan mij de eer om mijn belevenissen tijdens 2 weken Suriname neer te schrijven. Ondertussen zit ik weer ‘gewoon ’ bij de houtkachel, in een kaal Nederland, thuis. Wat gelijk al opvalt thuis is dat het buiten zo rustig is. In Suriname is er altijd geluid op de achtergrond: ’s nachts kwakende kikkers, vogeltjes, insecten, overdag Caribische muziek op straat in de bussen en uit auto’s… en opvallend vaak hetzelfde deuntje (August town- Duane Stephenson). Het was een hele leuke vakantie voor mij, die ik voor het eerst buiten Europa heb doorgebracht.
De reis, meer dan 8 uur heen en terug, verliep voorspoedig en bij aankomst had ik ineens weer 4 uur extra tijd erbij. Tijdens de taxirit vanuit Zanderij naar Paramaribo (3 kwartier) werd het inderdaad van het ene op het andere moment pikdonker. Nog wel even gezien dat het een compleet ander land is dan ons Nederland: groen, ruime percelen, gevarieerde huisjes van een klein houten krot tot een nieuw stenen woning, veel mensen op straat, rijden aan de linkerkant en palmbomen, palmbomen en nog eens palmbomen.
Het appartement van Marlene en Robert is leuk en ik raakte na de eerste nacht al gewend aan de huisgekko die schichtig langs de wand sprintte.
De volgende dag, zondag 4 januari, was er een vroege Nieuwjaarswandeling over de ‘bosjesbrug’ (een duur initiatief van Wijdenbosch):
5 km lopen of 10 km hardlopen. Ruim 5500 mensen deden mee, zodat ik al een aardig beeld kreeg van de vele inwoners van Paramaribo en omstreken en werkelijk waar: het is inderdaad een smeltkroes van Javanen, Creolen, Hindoestanen, Chinezen, Portugezen, Afrikanen en misschien nog wel meer bevolkingsgroepen. Veel verschillende mensen met veel verschillende haarstijlen van rasta look tot steil met ingezette krulspelden. Ook maakte ik kennis met een mindere kant van Suriname: vuilnis langs de kant van de weg en dan niet eens in een vuilniszak en (loslopende) honden, die gelukkig alleen maar blaffen..... We werden in busjes naar de overkant van de Surinamerivier (2,5 km breed) gebracht naar Meerzorg in het district Commewijne en moesten 5 km terug lopen. Al snel begon het te regenen, maar het is nu de kleine regentijd en dan gebeurt dat. Na de wandeltocht Fort Zeelandia bezocht waar een stuk donkere geschiedenis van Suriname te vinden is. Lunchen bij het Vat, HET terras van de stad, waar ook veel toeristen aanschuiven.
Maandag werden we vroeg opgehaald voor een tripje naar het binnenland. Met chauffeur en kok via de Bauxietweg naar de voet van de Brownsberg. Van daaruit omhoog, een stoere tocht in een jeep, rondgewandeld met een gids in het bos naar een uitzichtpunt op het Brokopondomeer met daarna een afdaling naar de Leo waterval. Door de aanleg van het meer zijn voormalige marrondorpen onder water komen te liggen en moesten de bewoners (bosnegers) gedwongen verhuizen naar transmigratiedorpen.
Helaas weer kennis gemaakt met de regen en die viel met bakken. Een foto van de waterval is er hierdoor niet gemaakt om de camera te beschermen. In zwempak onder de waterval staan was ook niet meer nodig. Wat afgedaald was, moest nu weer beklommen worden, maar ik hield stand! Een maaltijd in een kamp, waar Marlene een patiënt tegenkwam, Amerikaanse Andrew, die onderzoek doet naar apen en bomen en al enige tijd in dit kamp verblijft. In de jeep weer de Brownsberg afgedaald en verder met het busje naar Atjoni, waar de weg ophoudt te bestaan en we verder gingen in een smal motorbootje op weg naar het vakantie eiland Isadou, gerund door 2 Marron families, waar we 2 nachten zouden slapen. In mooie pina hutjes met daken van gedroogde palmbladeren, onder de klamboe met licht van de (stinkende) olielamp en een generator voor het licht in de open keuken. We keken uit op een mooie sulla (stroomversnelling) en hebben daar 2 mooie dagen gehad met een boswandeling met gids die de weg zo nu en dan wat vrij kapte, een bezoek aan Jaw Jaw, een marrondorp waar de mannen jagen op vlees en de vrouwen de (af)was doen in de rivier, de vis schoon maken en dit aan hun dochters leren. Een school bezocht, waar het lesmateriaal nog primitief is en waar de kerstslingers en de nieuwjaarswensen nog op de borden stonden. Dat is ook heel raar om te lezen bij 30 graden. ‘s Avonds kaaimannen gespot in het pikkedonker langs de kanten van de rivier, waar Robert en de gids zwaaiden met zaklampen en er inderdaad 3
(ogen van) kaaimannen te zien waren. (In de Paramaribo Zoo zag ik enkele dagen later een hele kaaiman). Ook was er de volgende dag tijd om wat aan de waterkant te poedelen en toen moesten we dezelfde weg weer terug: in de boot en 5 uur hobbelen over de Bauxietweg. Robert was niet fit maar heeft het overleefd!
De volgende dag bijkomen en een bezoekje gebracht aan de praktijk waar Marlene en Roberts stage lopen.
Vrijdag Paramaribo op de fiets bekeken: de centrale markt waar groente, kruiden, vis en van alles en nog wat in hoopjes ligt uitgestald. Je koopt dus een hoopje mango’s, een hoopje tomaten of een hoopje bananen. Kilometers kouseband en veel hectische taferelen. ’s Avonds voor George en Anton gekookt, chili concarne met (op vezoek van Marlene) meegebrachte zakjes Knorr uit Nederland om de kip wat op te leuken, want die komt ze de neus uit!
Zaterdag was er een stagedag voor Marlene en Robert, maar een uitje voor mij. De praktijk had met de diëtiste een gezonde beweegdag voor zo’n 25 patiënten georganiseerd in de buurt van de Colakreek (waar het water dus echt de kleur van Cola heeft!). In busjes er naar toe (45 km), daarna koffie met een gezonde mueslibol, een warming-up met daarna beweegspelletjes, een gezonde warme maaltijd, waterspelletjes en genieten van de zon!! Kortom: een prachtige dag, met leuke gesprekken met Nederlandse Surinamers (op bezoek bij familie) en Surinaamse Surinamers! De volgende dag hoorde ik ‘hee Christine’ over straat roepen, helemaal verbaasd, maar een bekende van het uitstapje!!
Zondag hebben we ’s middags op een terrasje gezeten en maandag had ik zelf een tripje geboekt in een boot langs de voormalige en nog bestaande plantages: heerlijk zitten en turen over het water, lekker lunchen op een plantage, in de hangmat uitbuiken en weer in de boot. Fort Nieuw Amsterdam bezocht tussen de bedrijven door, voor de historische informatie.
De dag erna bij George en Anton op bezoek geweest in hun paradijsje met (warme) douche en zwembad.
De dagen erop waren weer vakantiedagen voor Marlene en Robert en hebben we gefietst (30 km langs de Commewijne en Surinamerivier), de Zoo bezocht, de centrale markt nog een keer (was een paar dagen dicht: ontsmet, maar ik zag toch nog wel wat zwarte dingen wegschieten toen ik in de kruidenzakjes plukte). En toen was het ook al snel weer zaterdag de 17de, de dag van vertrek! Nog extra genoten van het mooie weer, samen geluncht en de koffer met extra troep weer ingepakt (o.a. de beker gemaakt van hout van de bitterhout boom, waar water in moet om te laten trekken en opdrinken: helpt tegen kwalen, ik geloof het allemaal!). Heb ik enge dieren gezien: nee, alleen in de dierentuin. Wel allemaal vergrootte exemplaren van een sprinkhaan, een pad, een vlinder, een libelle, een hagedis, een gekko, de vinnen van enkele rivierdolfijnen…… een uitgebroken aapje en heel veel mooie bloemen. In de jungle werd me zelfs een hele grote tak met papagaaibloemen aangeboden door de gids, die staat nu nog bij Marlene.
Kortom: een geweldige vakantie en veel dank aan Marlene en Robert voor hun gastvrijheid en hun inzet om mij een stukje van hun leefwereld van de afgelopen 4 maanden te laten zien! Thuisgekomen bleek dat Meint en Sophie niet omgekomen waren van de honger, het huis(houden) er nog prima bij lag en ik dus best vaker eens weg kan!
Groetjes, Christine
-
23 Januari 2009 - 08:10
Sophie:
Nou leuk dat je weer thuist bent hoor mam ;)
kusje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
